Czy w Polsce jest dziś za dużo obrazów? Albo czy mnogość obrazów na naszych ekranach i ulicach świadczy o ich potędze? I jak opowiadać o obrazach w języku, który na ten temat mówił dotąd tak niewiele?

Czy kapitalizm powstał wraz z brytyjską rewolucją przemysłową? Czy rok 1989 faktycznie był przełomowy, a Amerykanie wygrali zimną wojnę? Najczęstsze odpowiedzi na te pytania prowadzą nas w te same miejsca ze względu na to, że nasza zbiorowa uwaga była przez długi czas skierowana na Zachód, przez jego pryzmat patrzyliśmy na samych siebie. Ta książka pozwala spojrzeć na nas samych z nowej, globalnej perspektywy.

By uchwycić życie rzeczy, Bodei analizuje dzieła literackie – od Horacego po Lydię Flem – oraz XVII-wieczne martwe natury. Przywołuje też całą plejadę badaczy – socjologów, antropologów, historyków, ale przede wszystkim filozofów. Arystoteles, Plotyn, Kartezjusz, Spinoza, Kant, Hegel, Marks, Husserl, Heidegger, Merleau-Ponty – nie sposób wyliczyć ich wszystkich. To bowiem właśnie filozofia dostarcza pojęć, za pomocą których można ująć rzeczowość wraz z konstytuującą ją dychotomią przedmiot – rzecz.

Fotografie zebrane w formie albumu opatrzone są tekstami kilkunastu autorów, m.in. Sylwii Chutnik, Adama Wajraka oraz licznych entuzjastów działania podjętego przez Cecylię Malik, którzy podają rozmaite sposoby czytania 365 drzew, od wątków emancypacyjnych, ekologicznych, zjawiska odzyskiwania przestrzeni publicznej przez mieszkańców miast, po czysto przygodowe.

W 1992 roku Stefan Klincewicz – polski biznesmen w Irlandii – postanowił przechytrzyć tamtejszy system Lotto. Wrócił on do zagadnienia prawdopodobieństwa, sformułowanego po raz pierwszy przez hazardzistów, by udowodnić skończoność tej wersji systemu i wzbogacić się przy tym.

LANDSCAPE WITH MENORAH Maria i Kazimierz Piechotkowie

Zamieszczone w książce opowieści poświęcone są sześciu wybitnym architektkom. Teksty o nich próbują uświadomić nam rolę kobiet nie tylko w kształtowaniu modernistycznej wizji architektury i urbanistyki polskiej, ale także mierzą się i spierają z wciąż obecnym stereotypem patriarchalnego świata budowniczych, w którym jedynym „ojcem dzieła” nadal pozostaje mężczyzna-architekt.