Historia

Książka prezentuje ideowe podstawy polskiego kooperatyzmu mieszkaniowego ‒ ruchu, który sięgał po wzorce awangardowego budownictwa szkół „de Stijl”, „Bauhasu” i Le Corbusiera, ale jednocześnie wypracowywał własne idee, oparte na rozwiązywaniu lokalnych problemów. Opatrzone komentarzami źródła archiwalne tworzą opowieść o tym, jak spółdzielcze budownictwo miało ułatwiać społeczny awans i emancypację warstw niezamożnych, otwierając perspektywę innej, lepszej przyszłości. 

Tom składa się z ośmiu części, które pokazują ewolucję myślową głównych inicjatorów i organizatorów polskiej spółdzielczości mieszkaniowej pierwszej połowy XX wieku – tych którzy chcieli budować „szklane domy”.

Warszawa, wrzesień 1939 roku. O przygotowaniach do wojny, oblężeniu oraz zniszczeniu miasta opowiadają młoda mężatka i ojciec dorosłych synów, stolarz i adwokat, szwaczka i żona dyplomaty, poeta i goniec. Pisali, bo byli przekonani, że ich osobiste przeżycia staną się ważnym świadectwem dla przyszłych pokoleń. Mieli rację.

Obszerna synteza cywilizacji, które powstały po obu brzegach Adriatyku. Idąc śladem Braudela i Matvejevicia, autor opisuje nakładanie się na siebie kultur, religii, aspiracji narodowych, języków, konfliktów.

„Brakująca połowa dziejów” to opowieść o z trudem zdobywanych przez kobiety prawach, klęskach, brawurowych zwycięstwach, sile oraz determinacji nie tylko wyjątkowych jednostek, lecz także tysięcy anonimowych kobiet – zakonnic, świętych, prostytutek, szlachcianek, żołnierek, chłopek, artystek, rewolucjonistek, pisarek, guwernantek, konspiratorek, handlarek, studentek, gospodyń domowych, lekarek i wielu innych bohaterek życia codziennego.

Vladimir Tismăneanu kiedy mówi o diable, nie personifikuje zła, lecz ujmuje je w całej głębi jako zło ontologiczne. Systemy totalitarne zmuszały ludzi by żyli w jakimś sztucznym świecie, gdzie nie było możliwe porozumienie nawet z bliskimi, gdzie nie było miejsca na wolność myśli i sumienia. Autor stosuje tu pojęcie nihilizmu i jest przekonany, że jest to nihilizm diaboliczny, radykalnie negujący podstawy człowieczeństwa. To zbrodnia ontologiczna, diaboliczne pogwałcenie bytu. Autor wyciąga wnioski z potworności tej zbrodni: sądzi, że kategoria totalitaryzmu obejmuje zarazem nazizm i komunizm; ten ostatni, jako wcześniejszy w historii, był inspiracją pierwszego.

Heritage can often be difficult, as best evidenced by the former Auschwitz concentration camp or the Palace of Culture and Science. In Poland, however, the most problematic is the heritage left behind by the Third Reich. The complexity of this issue is demonstrated in the latest book by the International Cultural Centre. 

Nowatorska praca znanego amerykańskiego historyka i eseisty poświęcona wyjątkowemu budynkowi w Moskwie, gdzie zamieszkiwali wszyscy prominentni politycy najwyższych władz partii i rządu Związku Sowieckiego.

Niniejsza publikacja opiera się właśnie na projekcie szkoły dla osieroconych i zubożałych dziewcząt, który Louise von Krockow opublikowała w 1800 r. w Królewcu. Pierwszy tom to reprint tegoż wydania, zaś drugi tom stanowi tłumaczenie traktatu na język polski. W trzecim tomie znajduje się opis postaci oświeceniowej Autorki w kręgu jej rodziny, przyjaciół i intelektualnych inspiracji. 

Książka Gdy pogoda zmienia bieg historii prowadzi czytelników przez tysiąclecia, ukazując, w jaki sposób klimat ukształtował nasz świat, jego przeszłość i teraźniejszość. Dzięki ciekawostkom i barwnym opisom pozwala nam zrozumieć, jak bardzo jesteśmy uzależnieni od kaprysów pogody.

Grażyna Hase  – kreatywna, niezależna, wszechstronna projektantka, gwiazda pokazów mody, fotomodelka, twórczyni marki Galeria Grażyny Hase. Jej styl przez pięć dekad wpływał na sposób ubierania się Polek i Polaków. Znany i doceniany dorobek projektantki, zawodowo związanej z Warszawą, jest właśnie odkrywany przez nowe pokolenia. 

Książka stanowi intelektualną oprawę projektu wystawienia opery Stanisława Moniuszki Halka w haitańskiej wiosce Cazale. Książka dostarcza informacji o wspólnej polsko-haitańskiej przeszłości, proponuje interpretacje historii i kultury obu krajów oraz stawia kluczowe pytania o możliwość i charakter reprezentacji narodowej tożsamości w kontekście postkolonialnym — leżące u konceptualnych podstaw całego projektu weneckiego. Specjalnie zamówione w tym celu eseje dostarczają wiedzy o historycznych i społeczno-kulturowych kontekstach projektu, a materiał wizualny zawarty w książce ukazuje zarówno spektakl operowy, jak i haitańską wyprawę artystów i towarzyszącego im zespołu.

Czy naukowcy dążą do poznania świata? Z pewnością tak, ale na tej drodze czeka ich tyle przeszkód i pułapek, że cel rzadko zostaje osiągnięty. Prawda naukowa budzi ogromne emocje, i to nie zawsze zdrowe. Potrafi zapewnić prestiż, pieniądze i władzę nad umysłami. Raz ustanowiona, obrasta w katedry, etaty i publikacje, a armia ludzi, którzy związali z nią swoje życie, broni jej jak niepodległości i coraz rzadziej pyta, czy faktycznie jest prawdą. Rasowa, narodowa i płciowa wyższość; wypisana na twarzy skłonność do występku; minerały, drzewa i skorupiaki wyznaczające naturalny zasięg występowania narodów – nie ma idiotyzmu, który trafiwszy na sprzyjające okoliczności, nie urośnie do rangi naukowego pewnika.

Fascynująca opowieść o studentach z globalnego Południa, którzy uczyli się w Polsce w czasach zimnej wojny.

Prace moje w tej książce dotyczą różnych spraw i powstały w różnych czasach – pierwsza, najstarsza, 40 lat temu, ostatnia w 2021 r. Tematyka to w większości świat arabski, do którego sam należę z powodu swojego libańskiego pochodzenia i który jest przedmiotem mojej stałej osobistej i intelektualnej uwagi – także ze względu na moją specjalizację akademicką.

Brudne intrygi polityczne, wielkie spektakle propagandowe, zawiła walka wywiadów i perfidne kampanie prowadzone na łamach prasy.