Albumy

Książka Leonardo. Zbliżenia, której autorem jest Stefano Zuffi, daje możliwość bliższego oglądu arcydzieł mistrza włoskiego renesansu. Pracom, reprodukowanym także we fragmentach pozwalających dostrzec nawet najdrobniejsze elementy, towarzyszą zwięzłe komentarze, dzięki którym możemy lepiej zrozumieć treści dzieł i ich aspekty formalne. 

Publikacja towarzyszy wystawie Lary i penaty. O budowaniu poczucia bezpieczeństwa w architekturze w Pawilonie Polskim na 19. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji.

Album prezentuje unikalne fotografie autorstwa Adama Hawałeja, który towarzyszył próbom zespołu teatralnego przygotowującego się do premiery Kartoteki rozrzuconej w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Poznajemy w ten sposób nową twarz Tadeusza Różewicza – nie tylko poety, pisarza i dramaturga, ale także reżysera, wcielającego swoje literacko-teatralne koncepcje w sceniczne życie. W wywiadzie otwierającym książkę autor zdjęć tak podsumowuje swoją pracę: Ponieważ obchodzimy stulecie urodzin Różewicza, często sięgam do zdjęć, które miałem możliwość mu zrobić. Przy tej okazji odkrywam również siebie jako fotografa. Myślę, że przy »Kartotece rozrzuconej«, mimo trudnych warunków technicznych, niewiele mi umknęło. Fotograf żyje chwilą. To, co udaje mu się pochwycić w locie, jest niepowtarzalne i szybko zaciera się w pamięci. Przyjemnie jest myśleć, że dzięki zdjęciom, zrobionym podczas prób »Kartoteki rozrzuconej«, tamte chwile nadal żyją, choć dziś są już częścią historii: mojej z Różewiczem, ale także teatru i literatury.

Pogrzeb jest wyjątkowo skonwencjonalizowanym rytuałem. Charakter wydarzenia zazwyczaj nie odpowiada stylowi życia zmarłej osoby. Brakuje nam stylów śmierci skorelowanych ze stylami życia. Drobnym krokiem w stronę indywidualizacji obrzędowości funeralnej jest zestaw alternatywnych symboli śmierci i żałoby. Książeczka zawiera ich solidny pakiet. Niektórym towarzyszy refleksja zaproszonych bliskich oraz dalszych.

Z ogromną radością dzielę się z Państwem efektami pracy uczestniczek i uczestników kilkumiesięcznych mistrzowskich warsztatów fotograficznych Reinterpretacje, które miałem przyjemność poprowadzić na zaproszenie Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie. Od samego początku przyświecał nam cel, by spojrzeć na teatr w nowy sposób, dotrzeć do osób, przestrzeni i przedmiotów, które na co dzień są niedostępne albo w ogóle nie kojarzą się z teatrem, a są z nim związane.

To opracowanie powstało głównie z myślą o poczatkujących projektantach i twórcach wielu dziedzin kreatywnych, ale także o szerszym gronie pasjonatów kolorów, którzy potrzebują ich, by wyrazić siebie.

Chociaż Maria Michałowska nie jest artystką powszechnie znaną, trudno stwierdzić, że jej twórczość wymaga „odkrycia”, choćby dlatego, że w 2014 roku, jeszcze za życia tej twórczyni, podjęto próbę opracowania całości jej dorobku, jaką była publikacja prezentująca większość jej prac. Ponadto Michałowska była uczestniczką Grupy Wrocławskiej, w związku z czym brała udział w licznych wystawach tego nie homogenicznego kolektywu w Polsce i za granicą, a w towarzyszących im katalogach umieszczano niektóre z jej realizacji. Część z nich jeszcze przed śmiercią Michałowskiej włączono do kolekcji muzealnych. […]

Twórczość Karoliny Jaklewicz można postrzegać jako minimalistyczne inscenizacje, za którymi kryje się cały obszar znaczeń i emocji. Artystka zazwyczaj układa swoje prace w cykle, te zaś często przenikają się ze sobą, albo stanowią konsekwencję jej wcześniejszych artystycznych poszukiwań. Obrazy ewoluują jedne w drugie, elementy wcześniejszych dzieł ulegają modyfikacji i pojawiają się w kolejnych, usytuowane w nowych kontekstach. Wrocławska malarka swe poszukiwania umieszcza w polu geometrii – postępują one ku redukcji formy, operują płaszczyzną barwną, dążąc przede wszystkim do zobrazowania przestrzeni. […]

This book serves as a visual archive of a pivotal moment in Belarusian history, documenting the 2020-2021 protests while drawing parallels with the 2019-2020 Hong Kong movement.

Published in late 2024, just before Belarus’s 2025 elections, it highlights ongoing repression, with thousands of political prisoners and around a million people forced to flee. The author connects the protests in Belarus and Hong Kong as examples of modern resistance shaped by digital control and China's geopolitical influence.

Interaktywny art book, celebrujący najbardziej kreatywną epokę w historii polskiego plakatu

„Światła miasta. Historia katowickich neonów” to książka poświęcona fenomenowi neonowych reklam, które kształtowały wizerunek Katowic od lat 50. do współczesności. Książka kompleksowo przedstawia historię i znaczenie katowickich neonów, ukazując ich rozwój na tle zmian społecznych i urbanistycznych. Publikacja opiera się na bogatym materiale archiwalnym – dokumentach, fotografiach oraz wspomnieniach, oferując szeroki kontekst kulturowy.

Album towarzyszy wystawie, która od 18 października będzie prezentowana w Domu Spotkań z Historią. Jej kuratorzy – Katarzyna Broniarek-Niemczycka oraz dziennikarz i wydawca Filip Niedenthal – stanęli przed dużym wyzwaniem. Wybierali spośród tysięcy zdjęć, tworząc spójną opowieść, bez propagandowego kontekstu, z fotografii wykonanych często przy okazji oficjalnych wydarzeń i uchwyconych w sytuacjach rodzinnych, intymnych. Pokazują, że Romuald Broniarek był i nie tylko sprawnym fotoreporterem, lecz także spostrzegawczym i wrażliwym obserwatorem codzienności.

Architekt z wykształcenia, płetwonurek, myśliwy, narciarz i fotograf – człowiek o wielu pasjach. Na pytanie o zawód, odpowiada: fotograf. Twierdzi, że został nim przez przypadek. A jednak zawsze podróżował z aparatem, zawsze gotowy do naciśnięcia spustu migawki. Zrobił zdjęcia do ponad 500 okładek „Przekroju”, sfotografował ponad 800 spektakli teatralnych, zgromadził tysiące zdjęć w swoim archiwum. Jednak to, co wydaje się nam najważniejsze w postawie Plewińskiego, wymyka się liczbom. Jego dorobek fotograficzny splata się z biografią i barwną osobowością; to nieustająca ciekawość świata i ludzi, stała chęć przeżycia czegoś nowego i poczucie humoru.

Prezentujemy sto warszawskich zdjęć Siemaszki, różnorodnych tematycznie i formalnie, robionych z lotu ptaka i z perspektywy przechodnia. Są to wysmakowane czarno-białe kadry ukazujące nową architekturę, jak chociażby bliskie geometrycznej abstrakcji nocne zdjęcie wiaty na peronie dworca Warszawa Powiśle, panoramy i widoki odbudowanej Starówki i nowego Centrum (czasem w kolorze), zdjęcia starej Pragi i nowych osiedli mieszkaniowych, a także uliczne fotografie, takie jak słynne ujęcie „ulewy na Puławskiej”, na którym bosonoga dziewczyna unosi się nad trotuarem.