Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki

Czego filozof może nauczyć architekta i urbanistę? Co im powie o przestrzeni? Jak odnowić myślenie o architekturze za pośrednictwem Henriego Lefebvre’a? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziemy w książce Nathaniela Colemana.

Seria pięciu wystaw i podsumowujący je katalog pozwoliły nam pokazać, że różnorodne, lokalne procesy modernizacyjne splatają się ze sobą, by ostatecznie złożyć się na ogólny dorobek polskiej architektury i urbanistyki. Chcemy tym samym nie tylko promować polską kulturę architektoniczną, lecz także zaprosić do refleksji nad naszym otoczeniem i jakością przestrzeni, w której żyjemy.

The book elaborates on the context of doughnut economics in reference to the realities of Polish cities, giving it a practical dimension.

Józef Rykwert jest jednym z najwybitniejszych krytyków i historyków architektury. W tej autobiograficznej książce po raz pierwszy powraca do żydowskich korzeni, wspomina miejsca związane z Polską, a także to, w jaki sposób doświadczenia życiowe wpłynęły na jego drogę zawodową.

Architekci często zwracali się do myślicieli filozoficznych i teoretycznych, aby znaleźć pomysły projektowe, a także w poszukiwaniu krytycznych ram dla praktyki.

Zawirowania, zagadki, pytania, epizody i precedensy składają się na meandry pracy i życia Krzysztofa Pawłowskiego – wybitnego architekta, urbanisty i konserwatora zabytków.

Świętokrzyskie to jeden z najstarszych geologicznie obszarów Europy. Na niewielkiej powierzchni są widoczne skały i skamieniałości pochodzące ze wszystkich okresów geologicznych. Region obfituje w bogactwa mineralne – od złóż piaskowców,  wapieni oraz rud żelaza, miedzi czy ołowiu po unikatowy krzemień pasiaty. To tutaj odkryto i sklasyfikowano jako najstarsze znane człowiekowi tropy zwierząt lądowych na świecie. Można więc powiedzieć, że wszyscy pochodzimy spod Kielc. Jednocześnie o tym regionie i jego architekturze wiemy niewiele. 

Publikacja, w której grono profesorów, członków Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, podjęło problematykę postrzegania architektury i urbanistyki jako dziedzin sztuki.

W tomie przedstawiono dobre praktyki Baukultur z dwóch niemieckich regionów – Nadrenii Północnej-Westfalii i Meklemburgii-Pomorza Przedniego. Wybrane miasta i miasteczka są cenione za innowacyjne podejście do własnego rozwoju opartego na umiejętności pogodzenia wyzwań współczesności z wymogiem ciągłości historycznej.  

A House for Culture (Dom dla kultury) Nicolasa Grospierre’a ukazuje formalne podobieństwa między budynkami kibuców i kołhozów wzniesionych w miejscach oddalonych od siebie setki kilometrów. Przedstawione budowle nie tylko dzieli odległość geograficzna, lecz także różnią krąg kulturowy i ustrój polityczny, w jakich powstały. Z kolei łączą je – uniwersalny język modernistycznej architektury i kultura rozumiana jako przestrzeń do budowania i rozwijania więzi międzyludzkich. Projekt wyróżnia się walorami artystycznymi i stanowi kontynuację – charakterystycznego dla autora – języka wizualnego, który skupia się na frontalnej dokumentacji powtarzalności form w architekturze modernizmu, obecnych niezależnie od funkcji.

Architektura przyjaznych przestrzeni to zestawienie poglądów i dzieł na temat
różnych elementów natury przestrzeni, jej pożądanej aranżacji architektonicznej,
zasad kompozycji, wprowadzania dźwięku i światła. Rozległa analiza idei
postulowanych przez wybitnych architektów XX wieku (takich jak Alvar Aalto, Tadao
Ando, Reima Pietilä, Álvaro Siza, Lucien Kroll) wpisuje się w dyskusję o warunkach
potrzebnych do stworzenia przestrzeni przyjaznej człowiekowi. 

W protokołach najwyższych instancji partyjnych – Biura Politycznego i Sekretariatu Komitetu Centralnego, de facto najważniejszych władz w systemie politycznym PRL – znajdujemy wiele informacji o architekturze, urba­nistyce i planowaniu przestrzennym.

Katalog HENRYK STAŻEWSKI. Reliefy 1960-1970
Publikację wydano przy okazji wystawy HENRYK STAŻEWSKI. Reliefy 1960-1970 w Galerii Sztuki Współczesnej Akademii Lubrańskiego / Poznań, 9.0.2022 – 30.10.22