Albumy

Stos jest skomponowaną opowieścią, przeznaczoną do jednoczesnego oglądania i czytania

Spojrzenie w głąb mrocznej twórczości Aleksandry Waliszewskiej i sztuki, która ją ukształtowała.

Fotograficzna książka roku 2022 wg Fotopolis.

Publikacja ukazuje w retrospektywnym ujęciu twórczość Andrzeja Zwierzchowskiego - prace na papierze oraz malarstwo z lat 1967-2023; pejzaże, serie portretów, obrazy o tematyce szkolnej, obyczajowej, biblijnej, mitologicznej i podróżniczej.

Album prezentujący utrzymane w realistycznej konwencji pejzażowe i portretowe malarstwo Józefa Panfila. Książka ukazuje przemiany zachodzące w jego kontemplacji rzeczywistości na przestrzeni lat 1978 – 2022.

Prawie 300 zebranych w książce fotografii i kadrów filmowych pokazuje getto warszawskie z wielu punktów widzenia.

Publikacja przybliża łódzki okres twórczości i życia Jarzego Nowosielskiego. 

Praca za/na drobne to bogato ilustrowany album prac Franciszka Orłowskiego. To pierwsza tak obszerna prezentacja twórczości poznańskiego artysty.

Publikacja Pokój z widokiem prezentuje cykl szesnastu grafik, zrealizowanych w latach 2013-2017, w technikach druku klasycznego. Wydawnictwo pokazuje ciąg poszukiwań artystycznych Marcina Białasa, a prace stanowią kontynuację jego osobistych interpretacji wizerunków miasta. 

Bogato ilustrowany katalog z reprodukcjami najciekawszych i najważniejszych prac artysty, zawierający teksty dr Janusza Janowskiego, dr Anny Manickiej, Jacka Kudelskiego oraz wspomnienie autorstwa przyjaciół artysty, Wandy i Leonarda Pietraszaków, a także kalendarium opracowane przez Zuzannę Sękowską. 

Publikacja towarzysząca wystawie mającej na celu odnalezienie powiązań i analogii oraz zagłębienie się w dialog zaistniały między wyrażoną w abstrakcyjnych i surrealistycznych formach twórczością dwojga artystów Erny Rosenstein i Aubrey'ego Williamsa.

Cóż możemy zapamiętać z każdej godziny, z każdego etapu naszego życia? Gdzie jest dom, w którym jest tyle wspomnień? Wszystkie są podobne, ale jakże różne, ulotne, nieważne. Trzydzieści dwa obrazy, które nam pokazuje, są poza czasem, poza przestrzenią, poza znaną nam rzeczywistością. Dalekie od wszystkiego, co znamy, a równocześnie niezwykle bliskie. Krzysztof Pruszkowski zasłynął w latach osiemdziesiątych swoją twórczością fotograficzną, którą nazwał Fotosyntezą. Jego metoda, polegająca na nawarstwianiu obrazów, uświadamia nam, że gromadzą się one też w podświadomości.