Korporacja Ha!Art

Cukier w normie to druga pozycja z mojego nowohuckiego księgozbioru, tak zwanej trylogii konsumpcyjnej.

Za powieścią Imitacja życia stała najpierw chęć wyrażenia pewnego poczucia, które wydawało mi się bardzo silne w Polsce w ostatnich latach – wyraźne doznanie, że przestrzeń naokoło stała się coraz bardziej ciasna i groźna, że jest coraz mniej miejsca do swobodnego poruszania się.

Powieść Mambo dżambo Ishmaela Reeda z jej kapryśną interpunkcją i niewiernością prawdzie historycznej zalicza się do kamieni węgielnych afrofuturyzmu. Mambo dżambo uchodzi też za inspirację utworów białych pisarzy, które powstały w stosunkowo niedługim czasie: trylogii Illuminatus! Shei i Wilsona, Starożytnych wieczorów Mailera, Zachodniej krainy Burroughsa.

Dwudziestolecie międzywojenne to okres intensywnego rozwoju niepodległego państwa polskiego – także sztuki, kina i kultury popularnej. Reporterki, krytyczki i dziennikarki na bieżąco śledzą i komentują zachodzące wówczas przemiany w świecie filmu: technologiczne nowinki, narodziny i upadki gwiazd ekranu, szlaki kariery wielkich reżyserów.

Jeśli porusza cię to tylko ze względu na język, to masz farta. Myślę – dlaczego ja tego nie napisałam, każda z nas powinna pisać o tym, co boli, nie gasić płomienia słusznego wkurwu. Alex werbalizuje ten wkurw.

"Nowy wspaniały smak" to moja pierwsza książka i traktuję ją z pewnym sentymentem, świadom niedoskonałości. Wydałem ją własnym sumptem w końcówce lat dziewięćdziesiątych. 

Jak żyć w państwie przemocowym i jednocześnie przygotować się na koniec świata? Bolesław Chromry śpieszy z odpowiedziami.