Arkadiusz Półtorak, Konkretne abstrakcje. Taktyki i strategie afirmatywne w sztuce współczesnej

Efekty recesji z lat 2007−2009 i polityki austerity w sektorze kultury skłoniły wielu zaangażowanych artystów i kuratorów do powtórnego przemyślenia problemu autonomii sztuki i potencjału negatywnych strategii oporu. Niektóre z prowadzonych pomiędzy nimi dyskusji mogą wydawać się hermetyczne z perspektywy nowej humanistyki, która zwraca się dziś coraz chętniej w stronę sztuk wizualnych i performatywnych oraz kuratorstwa, doceniając ich zdolność do mobilizacji przedjęzykowych sposobów poznania, a także inwestując coraz więcej energii w budowanie przestrzeni aktywnej wymiany pomiędzy sztuką i światem akademickim. Współcześni akademicy dostrzegają w tym zwrocie szansę na przekroczenie negatywnych pasji, jakie przenikają dyskurs krytyczny, a co za tym idzie – na wejście w performatywne stadium pracy kulturowej, które Irit Rogoff określiła jako zwrot od krytyki w stronę „krytyczności”.

fragment Wprowadzenia autora

Arkadiusz Półtorak – doktor nauk humanistycznych, kulturoznawca, kurator i krytyk sztuki. Związany z Instytutem Sztuki Mediów na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie oraz Wydziałem Polonistyki na UJ. Stypendysta MNiSW (2015) oraz laureat ministerialnego programu „Diamentowy Grant” (2015−2020). Sekretarz w Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA (od 2020), współzałożyciel galerii „Elementarz dla mieszkańców miast” w Krakowie; publikuje na łamach „Magazynu SZUM”, „Dwutygodnika”, „Didaskaliów” i „Przeglądu Kulturoznawczego”.