Rzut 14 [3-4/2017] - Film

Architektura jest nierozerwalnie związana z filmem od chwili powstania tego medium. Stanowi nie tylko tło opowiadanych historii, ale też niejednokrotnie znajduje się w centrum zainteresowania filmowców. Od czasów „Metropolis” Fritza Langa, przez „Play Time” Jacquesa Tatiego, po „Incepcję” Christophera Nolana, w filmach wykorzystywane są istniejące budynki i przestrzenie, zwłaszcza o szczególnej wartości architektonicznej. Na potrzeby filmów tworzone są również zupełnie nowe światy, ograniczone wyłącznie wyobraźnią scenografów i reżyserów oraz możliwościami ich realizacji. Rozwój technologii komputerowej sprawił, że dla wielu kinematografów i architektów film stał się tym medium, które pozwala na najbardziej angażujące i przekonujące widza tworzenie wizji nowych, nieistniejących światów, które nie mogłyby zaistnieć w rzeczywistości.

W kolejnym numerze RZUTu chcemy zbadać liczne powiązania i podobieństwa, zarówno formalne jak i techniczne, łączące architekturę i film. Sposób przedstawienia architektury i architektów przez twórców filmowych oraz inspiracje ze świata kinematografii, które wpłynęły na architektów, ich sposób pracy i projekty. Podobieństwa pomiędzy technikami filmowymi i architektonicznymi – wykorzystanie szkiców, rysunków technicznych, modeli, wykorzystanie różnych materiałów, oświetlenia, dźwięku, tworzenie punktu widzenia i narracji. Rolę architekta jako scenarzysty, dla którego budynki, szczególnie współcześnie, muszą być spektakularne, angażujące, multimedialne. Jakie możliwości daje film w przedstawianiu i dokumentowaniu przestrzeni i funkcjonowania w niej człowieka, poprzez wykorzystanie zarówno ruchomych obrazów jak i dźwięku. Czy budynki mogą wykorzystywać techniki podobne do filmowych do tworzenia określonego charakteru i oddziaływania na widza?