Instytut Wydawniczy Książka i Prasa

Antygenderowe narracje są czymś więcej niż przemijającą falą retoryki politycznej wykorzystaną w jednej kampanii wyborczej skrajnej prawicy. Stanowią one złożony fenomen społeczno-kulturowy, który przekracza granice poszczególnych krajów i systemów politycznych. Ich analiza opowiedzieć może historię przemian społecznych zachodzących współcześnie w liberalnych demokracjach.

Książka Jeana-Numa Ducange’a przypomina, że dojście do władzy nazizmu nie było nieuniknione, a wracając do rewolucyjnych doświadczeń dowodzi, że istniały inne możliwości.

W Europie pogłębia się „kryzys zadłużenia publicznego”. Książka Damiena Milleta i Erica Toussainta jest próbą uchwycenia natury obecnego kryzysu w Europie, ale autorzy starają się też zarysować kontury skutecznej strategii jego pokonania.

Historia ruchu Azow jest jednak pod wieloma względami historią całej postkomunistycznej Europy. Największym hołdem w stronę sowieckiej i rosyjskiej spuścizny w tej części świata było (ponowne) zaakceptowanie nacjonalizmu i dawnych organizacji nacjonalistycznych, takich jak OUN, reinterpretacja tożsamości narodowych w celu (ponownego) wzmocnienia władzy, a także przekonanie, że najbardziej godną podziwu cechą obywatela jest patriotyzm. Ruch Azow, choć z pewnością stanowi skrajny przejaw tego nurtu, nie wyrósł znikąd.

Książka ta odpowiada na fundamentalne pytanie naszych czasów: w jakim społeczeństwie żyjemy. Jej autor, jeden z najważniejszych intelektualistów współczesnej Brazylii, udzielił już odpowiedzi na to pytanie w swoich poprzednich książkach, a zwłaszcza w swojej najważniejszej pracy Epoka kapitału nieproduktywnego – jednej z moich ulubionych książek. Logika akumulacji kapitału uległa zmianie, zapowiadał w niej Ladislau Dowbor. Kapitalizm wkroczył w nową epokę: epokę kapitalizmu nieproduktywnego. Epokę, w której „inwestowanie w finanse przynosi większe zyski niż inwestowanie w produkcję”.

Przełomowa w swoim podejściu do tematu książka łączy perspektywę odgórną z analizą odbioru, opierając się na teorii hegemonii, podejmując przy tym próbę emocjonalnego zrozumienia polityki pamięci i nacjonalizmu. Przedstawia szczegółowe studium przypadku polskiej polityki pamięci począwszy od roku 2015, kiedy do władzy doszło Prawo i Sprawiedliwość, oferując przy tym wgląd w to, jak pamięć ta wykorzystywana jest do budowania poparcia wśród ruchów nacjonalistycznych i populistycznych. Koncentrując się na regionie Podlasia, charakteryzującym się liczną społecznością białoruską oraz historią powojennych starć partyzanckich, podkreśla przy tym złożoną zależność pomiędzy pamięcią, tożsamością oraz polityką we współczesnej Polsce.

Niniejsza książka stanowi wyczerpującą analizę radykalnie prawicowego populizmu w Niemczech, prezentując historyczny zarys rozwoju tego zjawiska oraz jego współczesne oblicze. Przedmiotem opracowania są trzy najważniejsze niemieckie skrajnie prawicowe organizacje: radykalnie prawicowa, populistyczna partia AfD (Alternatywa dla Niemiec), Pegida (Patriotyczni Europejczycy Przeciwko Islamizacji Zachodu) oraz Ruch Identytarystyczny.

Sprawa palestyńska stała się flagową dla globalnego Południa oraz znacznej części opinii publicznej, szczególnie młodej, w tym dla wielu Żydów w Europie i Stanach Zjednoczonych. Stawką jest dziś nie tyle istnienie Izraela, ale przetrwanie narodu palestyńskiego. Gdyby wojna w Strefie Gazy zakończyła się drugą Nakbą, legitymacja działań Izraela zostałaby definitywnie podważona. W takim przypadku ani amerykańska broń, ani zachodnie media, ani niemiecka racja stanu, ani zniekształcona i zbezczeszczona pamięć o Holokauście nie będą w stanie jej uratować.

Tych dziesięć zarejestrowanych i opublikowanych rozmów to jednocześnie dziesięć szczególnych sytuacji komunikacyjnych pozwalających na zrekonstruowanie losu artysty muzycznego we współczesnej Polsce.

Dla wielu moich współobywateli, dla Wielkiego Innego jestem polskojęzycznym, ale jednak Czarnuchem. Przez długi czas nie potrafiłem się z tym zmierzyć. Moja tożsamość bowiem nie czekała na mnie, jak na Polaków, Francuzów, Niemców czy Hiszpanów. Musiałem, wciąż muszę tworzyć ją na nowo, od zera. Nie jestem Czarnuchem — jestem Czarnym, jestem Polakiem, jestem Europejczykiem, jestem Afrykańczykiem. I wiem, że moje zmagania z własną tożsamością dopiero się zaczęły.

fragment książki