Wydawnictwa

Nowe wydanie klasycznej już książki poświęconej relacjom architektury i zmysłów. Duński architekt w prosty, bezpośredni sposób opowiada o tym, czym jest otaczająca nas przestrzeń, co stanowi o jakości miejsc, w których żyjemy, na czym polega urok niektórych budynków.

Publikacja Widok zza bliska. Inne obrazy Zagłady prezentuje efekty swoistego śledztwa dotyczącego powojennych „ludowych” obiektów artystycznych. Zasadnicze pytanie dotyczyło tego, co owa twórczość wie o Zagładzie, która wydarzała się i dopełniała właśnie tam: poza wielkimi miastami? Co zostało dostrzeżone, zobaczone, zapamiętane? W obliczu rozwijającej się coraz dynamiczniej dyskusji o roli polskiej prowincji w procesach ludobójczej przemocy autorzy projektu postanowili przyjrzeć się uważnie dziełom spoza dominujących dziś obiegów, by sprawdzić liczebność prac o wojnie, miejsce wśród nich prac o Zagładzie, sposoby opowiadania o Holokauście prowadzone w tym innym, nieznanym szerzej języku.

Czy nasza gospodarka może i musi rosnąć? Skąd czerpać zasoby troski i solidarności w społeczeństwie postfeudalnym?
Czy projektowanie na nowo miast będzie rozwiązaniem w spolaryzowanym politycznie kraju?
Jak myśleć o ekologicznym dobrobycie w czasach, gdy na naszych sąsiadów spadają bomby i rakiety?

„Dlaczego samochody stoją na chodniku?” – zapytał w drodze do przedszkola Julek, trzyletni syn Marty Żakowskiej, autorki Autoholizmu.

Katalog wystawy zorganizowanej w związku z 50-leciem pracy twórczej Stasysa Eidrigevičiusa zawiera obszerną dokumentację fotograficzną ekspozycji oraz kilkadziesiąt reprodukcji prac artysty. Obok prezentowanych na wystawie instalacji można zobaczyć zarówno najwcześniejsze prace, malowane temperą na skrawkach papieru miniatury, jak i wielkoformatowe pastele na papierze i płótnie, plakaty, fotografie, rzeźby i maski.

Bogato ilustrowany katalog z reprodukcjami najciekawszych i najważniejszych prac artysty, zawierający teksty dr Janusza Janowskiego, dr Anny Manickiej, Jacka Kudelskiego oraz wspomnienie autorstwa przyjaciół artysty, Wandy i Leonarda Pietraszaków, a także kalendarium opracowane przez Zuzannę Sękowską. 

„Portret Portretu” to publikacja podsumowująca projekt badawczy, którego istotą był portret i autoportret ujęty nie jako rodzaj naśladownictwa, ale forma transformacji twarzy i sposób przekraczania jej wizualności. 

Publikacja poświęcona Dziennikom Włodzimierza Pawlaka - trwającej trzydzieści lat malarskiej rejestracji doświadczania codzienności.

„Dziedzictwo eksploatowane jest obecnie dla wielu celów, nie tylko turystycznych. Dwie jego cechy oferują wiele ciekawych możliwości zarządzania przestrzenią. Po pierwsze, dziedzictwo jest formą komunikacji i to nie tylko między poszczególnymi epokami. Komunikacja ta zazwyczaj odbywa się między rządzącymi i rządzonymi, choć nie zawsze łatwo ustalić, kto z kim się w rzeczywistości porozumiewa. Po drugie, treść tej komunikacji dotyczy tożsamości w obu znaczeniach tego słowa, czyli kształtowania wyjątkowego charakteru danego miejsca, odróżniającego je od innych, ale także identyfikowania się z innymi ludźmi. Nic więc dziwnego, że dziedzictwo jest zapewne najważniejszym, a z pewnością najbardziej powszechnie stosowanym narzędziem w tworzeniu miejsc”.

„Czas nie jest sprzymierzeńcem dzieła sztuki. Powoduje nieuchronny proces starzenia, niesie ryzyko pogarszania się stanu technicznego dzieła i, co za tym idzie, osłabiania wyrazu artystycznego. Dzieło sztuki traci świeżość i blask nowości. Ażeby temu procesowi stawić czoło – gdyż zapobiec mu nie sposób – od tysiącleci działali artyści zajmujący się, oprócz własnej działalności twórczej, „odświeżaniem”, „odnawianiem” czy restaurowaniem dzieł swoich kolegów, żyjących i tworzących w poprzednich epokach lub pokoleniach. Działalność tych restauratorów uważana była zawsze za twórczą. Nie istniało rozróżnienie pomiędzy współczesnymi twórcami i konserwatorami dzieła sztuki. Wszyscy umieli działać na obu polach, z tym samym talentem i tą samą wiedzą”.

Świętokrzyskie to jeden z najstarszych geologicznie obszarów Europy. Na niewielkiej powierzchni są widoczne skały i skamieniałości pochodzące ze wszystkich okresów geologicznych. Region obfituje w bogactwa mineralne – od złóż piaskowców,  wapieni oraz rud żelaza, miedzi czy ołowiu po unikatowy krzemień pasiaty. To tutaj odkryto i sklasyfikowano jako najstarsze znane człowiekowi tropy zwierząt lądowych na świecie. Można więc powiedzieć, że wszyscy pochodzimy spod Kielc. Jednocześnie o tym regionie i jego architekturze wiemy niewiele. 

Interpretując na nowo twórczość Le Corbusiera i Adolfa Loosa, autorka przyczyniła się do rozwoju krytycznej refleksji na temat architektury modernistycznej, której obraz, zbudowany na podstawie wieloletnich badań wydawał się już określony i zamknięty. Tradycyjnym analizom przeciwstawiła uważne spojrzenie na obrzeża, badanie relacji między wnętrzem a zewnętrzem, twórcą a przekazem, architekturą a jej reprezentacją.

Atlas GRO. Ilustrowany atlas architektury Grochowa przedstawia 60 budynków, założeń i detali architektonicznych, pomników i rzeźb znajdujących się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy. Atlas zawiera także indeks osób i pracowni architektonicznych oraz bibliografię, a nawet wykaz filmów i teledysków z Grochowem w tle.

Bogato ilustrowany katalog największej dotąd indywidualnej wystawy Jarosława Modzelewskiego – jednego z najważniejszych współczesnych polskich malarzy.