Katalog

Góry Warszawskie zostały pomyślane jako publiczny grand projet – wyniosły i piękny jak piramidy, ale praktyczny jak autostrady i zapory.

Działanie Kasi Fudakowski oraz wspierającego ją astrofizyka Davida Alvareza Castillo, wizualizuje konieczność przemyślenia tradycyjnego pojęcia obiektywności. 

Publikacja wprowadza nowe pojęcia oraz horyzonty myślenia o mieście w kontekście systemów złożonych oraz ontologii.

W 1992 roku Stefan Klincewicz – polski biznesmen w Irlandii – postanowił przechytrzyć tamtejszy system Lotto. Wrócił on do zagadnienia prawdopodobieństwa, sformułowanego po raz pierwszy przez hazardzistów, by udowodnić skończoność tej wersji systemu i wzbogacić się przy tym.

Oś oraz istotę publikacji stanowi spotkanie Wienera i Starskiej, twórczych osobowości pochodzących z dwóch różnych światów. Okazało się, że osadzeni w tak różnych dyskursach Starska i Wiener, mają bardzo podobne intuicje dotyczące społeczeństwa i komunikacji.

Publikacja łączy w sobie zarówno część artystyczną w formie dokumentacji fotograficznej architektury istniejących zdrojów, jak i ma charakter varsavianistyczny. Przedstawia akwarystyczne aspekty historii Warszawy, a także przygląda się praktyce picia „oligocenki” okiem antropologa kultury. Do współtworzenia „Warszawskich zdrojów” zaproszeni zostali badacze miasta – Włodzimierz Karol Pessel oraz Martyna Obarska – a także architekci ujęć, ich zarządcy oraz użytkownicy.

Publikacja na przykładzie street artu pokazuje, co dzieje się ze sztukami wizualnymi w czasach, kiedy hierarchie wartości artystycznej i rynkowej kształtowane są w znacznym stopniu w mediach społecznościowych. 

Formy przestrzenne fascynują mnie, odkąd 3 lata temu 1.raz odwiedziłam Elbląg. Od tamtej pory próbuję odgadnąć ukryte w nich znaczenia. 

Jaki jest status obrazu w badaniach społecznych? Publikacja wypełnia lukę w naukowych opracowaniach dotyczących metodologii badań wizualnych oraz strategii ich wykorzystywania w analizach i zmianie współczesnej rzeczywistości społeczno-kulturowej.

Cecylia Malik, młoda krakowska artystka, począwszy od 25 września 2009 przez rok codziennie wspinała się na jedno drzewo

Kultura wizualna w Polsce wciąż jest obszarem słabo rozpoznanym i niedowartościowanym. Obraz historycznie ustępuje znaczenia słowu, nieczęsto stając się przedmiotem rozważań teoretycznych, wizje i widzenia są raczej domeną literatury, kompetencje wizualne społeczeństwa polskiego są zwykle nisko oceniane, a jego praktyki bywają określane jako estetyczna nędza, nadmiar lub nuda.

Książka jest podróżą do lat 90. śladami wizerunków „normalności” – od biznesmenów ze zdjęć stockowych, przez podróbki zachodnich towarów, po wyklęte białe skarpetki. „Normalność”, słowo-klucz polskiej transformacji, to nieprecyzyjne, ale wygodne pojęcie przywołujące powab Europy, Zachodu, właściwego i rzekomo neutralnego porządku (gospodarczego, społecznego, estetycznego).Uznaje się ją za stan „naturalny”, który pojawia się samoistnie wraz ze zmianą systemową.