Galeria Miejska Arsenał

Sztuka Mateusza Kuli jest głęboko zaangażowana w krytykę kulturową świata późnego kapitalizmu. Zaprezentowana w Galerii Miejskiej Arsenał wystawa Gorączka antykwaryczna, podobnie jak inne działania artysty, to konstelacja artefaktów, obiektów, przeczuć i zjawisk, gdzie dominuje wrażenie dekadenckiego przesytu i nieokreślonej nostalgii. Ambitnym zamiarem artysty było przedstawienie studium przykładowego przypadku, w którym dokonuje się powolna przemiana od dosyć banalnej fascynacji niezwykłością i okultyzmem, poprzez poszukiwanie współczesnej gnozy, do patologicznej formy subiektywnej nienawiści, ignorancji i destrukcji. Kula tworzy swoją opowieść zróżnicowanymi środkami wyrazu: posługuje się cytatami, przetwarza elementy kultury popularnej, używa form paradokumentalnych, włącza do swoich prac obiekty znalezione, eksperymentuje z estetyką kiczu i horroru, nieobce jest mu też sarkastyczne poczucie humoru i groteski.

To zdrowie jest fikcją, niemożliwym do osiągnięcia ideałem. Potrzeba nam normalizacji i uspołecznienia choroby, bo zdrowie umarło. A może nigdy go nie było?

Książka przynosi ważną propozycję w zakresie kulturoznawczych badań środowisk cyfrowych, a sformułowany we wstępie i dwóch pierwszych rozdziałach projekt cyberkulturoznawstwa ma szanse wyznaczyć dalsze kierunki badań i stanowić metodologiczną inspirację dla innych badaczy. Z kolei proponowany zestaw analizowanych zjawisk , na który składają się m.in. internetowe żarty z Jana Pawła II, cyfrowy celebrytyzm, fenomen selfie, internetowa nostalgia i kreowanie wspólnot pokoleniowych, problem cyberchondrii i "doktora Google" czy publikowanie na forach wizji narkotycznych i paranoicznych, bez wątpienia zainteresuje szerokie grono czytelników.

„W przygotowanej przez nas publikacji skoncentrowaliśmy się na problematyce «miejsc» w życiu codziennym i miejsc życia codziennego – zarówno prywatnych, jak i publicznych, tymczasowych i długoterminowych, rozumianych dosłownie oraz metaforycznie. Interesowało nas to, w jaki sposób – w perspektywie zarówno artystów, jak i badaczy – kształtują one nasze doświadczenia codzienności, wpływają na przebieg rutynowych czynności, ale również jak same ulegają przekształceniom pod wpływem powtarzalnych praktyk czy jednorazowych wydarzeń.

Artystka przeprowadziła badania na wysypiskach i hałdach poprzemysłowych, w miejscach, wydawałoby się, najbardziej niesprzyjających dla bytowania flory. Zafascynowało ją to, w jaki sposób różne gatunki roślin przystosowują się do nowych, nienaturalnych, często całkowicie syntetycznych rodzajów podłoży i zaczynają tworzyć hybrydalne formy śmiecioroślin.