Cegły i fundamenty

Niewiele jest w Polsce miejsc, które tak silnie przemawiają do zbiorowej wyobraźni, jak Łazienki Królewskie.

Publikacja towarzyszy wystawie Antropocen i poszerza kontekst ekonomii obwarzanka, a odniesienie do realiów polskich miast nadaje jej wymiar praktyczny. W książce zamieszczono zarówno eseje specjalistów z różnych dziedzin – m.in. architektów, socjologów, geografów, jak i prace artystów, którzy stworzyli spekulatywne instalacje dotyczące przyszłości architektury regenerującej.

"Zdarzyło się w Warszawie. Historia miasta dla dzieci" to opowieść o tym, jak rosła i zmieniała się Warszawa. Od założenia miasta w sercu Puszczy Mazowieckiej, aż do dziś, gdy w centrum błyszczą wieżowce, a pod ziemią pędzi metro. 

Autorka pisze o historii modernizmu, przedwojennych posadzkach z gorsecików oraz współczesnej już przebudowie kamienicy na ulicy Dąbrowskiego 30 w Warszawie, która przywróciła budynek do dawnej świetności. To nie tylko interesująca lektura, ale też piękny przedmiot kolekcjonerski, którego oglądanie staje się wizualną przyjemnością.

Architektura przyjaznych przestrzeni to zestawienie poglądów i dzieł na temat różnych elementów natury przestrzeni, jej pożądanej aranżacji architektonicznej, zasad kompozycji, wprowadzania dźwięku i światła.

Katozeszyt - cykl wydawnictw o powojennej architekturze Katowic

Książka prezentuje rozwój współczesnej architektury w Polsce na tle tendencji ogólnoświatowych. Autorzy skupili się na budowlach użyteczności publicznej powstałych w latach 1980–2020. 

Wybór esejów i wywiadów  z kwartalnika „Autoportret. Pismo o dobrej przestrzeni” 2002-2022

Opublikowana po raz pierwszy w 1996 roku książka Oczy skóry wybitnego fińskiego architekta Juhaniego Pallasmy szybko stała się klasykiem teorii architektury. Zadaje ona fundamentalne pytanie o to, czemu, skoro istnieje co najmniej pięć zmysłów, to tylko jeden z nich – wzrok – stał się tak uprzywilejowany w kulturze architektonicznej i w dizajnie. Juhani Pallasmaa pokazuje, jak podporządkowanie sferze wizualnej rzeczywistości pozostałych zmysłów doprowadziło do zubożenia naszego otoczenia, pozbawiając architekturę jej najważniejszego zadania – dawania człowiekowi egzystencjalnego oparcia w świecie.