Arkadiusz Borkowski, Most średnicowy w Warszawie

Dzieje warszawskiego mostu średnicowego. Otwarty w 1933 roku, po zaledwie jedenastu latach funkcjonowania został doszczętnie zniszczony przez Niemców w czasie Powstania Warszawskiego. Po wojnie zastąpiony nową, mniej wyszukaną konstrukcją, która poza rozbudową w latach 60. XX w., do dzisiaj nie uległa niemal żadnym modyfikacjom. Ponieważ most nie powstałby bez linii średnicowej, omówiona została również jej historia oraz liczne alternatywne, niezrealizowane, często zupełnie nieznane projekty usprawnienia ruchu kolejowego w Warszawie, opracowane jeszcze w XIX i pierwszej połowie XX wieku.

Bogato ilustrowane (92 ilustr.) opracowanie, szczegółowo opisuje trwający dwanaście lat proces budowy przedwojennej przeprawy, jej losy przed i w trakcie wojny, aż do momentu zniszczenia w 1944 roku, a także genezę i proces powstania współczesnego mostu, włącznie z jego poszerzeniem o dwa dodatkowe tory dla kolei dalekobieżnych. Relacje z prasy, liczne dotąd niepublikowane fotografie i dokumenty, poza stroną techniczną tej ciekawej inwestycji ukazują realia panujące w dawnej Warszawie i odradzającej się po latach zaborów Polsce.

Po moście suniemy z szybkością 45 km na godzinę. Rozlegają się głosy zadowolenia: – „most ani drgnie”. Mijamy ostatnie przęsło i wjeżdżamy na nasyp praski. Po obu stronach „sielanka”. Spokojnie pasie się bydełko… Ludność praska powiewa chusteczkami, dając wyraz swego zadowolenia.
— Kurier Warszawski nr 242/1933